مقایسه تعارض زناشویی و ادراک تعارض والدین در کودکان مبتلا به سرطان و عادی

مقدمه: تشخیص سرطان در دوران کودکی، فرایند درمان و بستری شدن کودک، بر موقعیت زندگی کل خانواده تاثیر می­گذارد و یکی از پراسترس­ترین تجربه­های والدین است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تعارض زناشویی در والدین دارای کودکان مبتلا به سرطان و عادی و مقایسه ادراک کودکان مبتلا به سرطان و عادی از تعارض والدین بود. روش: جامعه پژوهش برای گروه کودکان مبتلا به سرطان، بیمارستان محک و برای کودکان عادی دانش اموزان 9 تا 12 ساله شهر تهران بود که از 3 مدرسه در شمال، مرکز و جنوب تهران انتخاب شدند. نمونه­گیری برای هر دو گروه به صورت دردسترس انجام شد. در مجموع  135نفر (45 کودک مبتلا به سرطان و90 کودک عادی) به همراه مادرانشان در پژوهش شرکت داشتند. مادران، مقیاس تعارض زناشویی ثنایی و ترابی (mcq-1375) پاسخ داده و کودکان پرسشنامه ادراک کودکان از تعارض والدین، فرم کودکان (cpic-y- 1992) را تکمیل نمودند. داده­ها با استفاده از روش واریانس چندمتغیره (manova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد والدین کودکان مبتلا به سرطان در زیر مقیاس­های افزایش واکنش هیجانی، کاهش رابطه جنسی، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان خود و جلب حمایت فرزندان نمرات بالاتری نسبت به والدین کودکان عادی دریافت کردند ولی در جداکردن امور مالی و ارتباط موثر با یکدیگر، تفاوتی با هم نداشتند. در متغیر ادراک تعارض والدین، تفاوت دو گروه در زیرمقیاس مقابله شناختی با تعارض معنادار بود به گونه­ای که گروه کودکان مبتلا به سرطان نمرات بالاتری به دست آوردند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که شرایط بیماری کودکان سرطانی می­تواند بر جنبه­هایی از روابط زناشویی تاثیر منفی گذاشته و برخی دیگر از جوانب زندگی خانوادگی مانند ارتباط با دیگران را ارتقا بخشد. همچنین کودکان سرطانی به دلیل شرایط روانشناختی خویش که شاید ناشی از خودمقصربینی آنها باشد، تعارض والدین را به گونه­ای متفاوت ادراک کرده و همچنین مقابله شناختی آنها با شرایط دشوار تا حدی متفاوت از کودکان عادی است.